Tehrik-i-Taliban Pakistan (Ruch Talibów Pakistanu) – grupa odpowiedzialna za uprowadzenie i zabójstwo polskiego geologa Piotra Stańczaka – to główna organizacja fundamentalistów sunnickich w Pakistanie.
Talibowie pakistańscy długo pozostawali w cieniu mułły Omara – emira talibów Afganistanu. Ich działalność ograniczała się do wspierania afgańskich braci. Sytuacja zaczęła zmieniać się od 2002 r., gdy armia pakistańska zaczęła prowadzić operacje wojskowe na tzw. Terytoriach Plemiennych – cieszącym się autonomią pograniczu z Afganistanem. Zazdrośnie strzegące tradycyjnych swobód miejscowe plemiona podniosły wówczas broń przeciw siłom rządowym, wszczynając wojnę podjazdową. Ich działania, początkowo rozproszone, stopniowo były konsolidowane. Z rąk talibów zginęło co najmniej 200 opornych przedstawicieli starszyzny plemiennej.
Rebelia wybuchła gwałtownym płomieniem po trzęsieniu ziemi, jakie nawiedziło Pakistan w październiku 2005 r. Fundamentalistom z Tehrik-e-Nafaz-e-Shariat-e-Mohammadi (Ruchu na rzecz Ustanowienia Prawa Islamskiego) udało się przekonać ludność, że to kara za grzechy i w 2007 r. opanowali dystrykt Swat, odbity po zaciętych po walkach przez wojska rządowe. W grudniu 2007 r. w zamachu zginęła była premier Pakistanu Benazir Bhutto, o co władze oskarżyły talibów (aczkolwiek oni sami ten zarzut odrzucili).
Różne frakcje pakistańskich talibów postanowiły się zjednoczyć i 14 grudnia 2007 r. wydane zostało oświadczenie o utworzeniu Tehrik-i-Taliban. Ruchem kieruje 40-osobowa shura (rada) reprezentująca talibów z Terytoriów Plemiennych (FATA) oraz północno-zachodnich prowincji Swat, Bannu, Tank, Lakki Marwat, Dera Ismail Khan, Kohistan, Buner i Malakand. Na czele shury stanął 34-letni Baitullah Mehsud z Południowego Waziristanu, wbrew nazwie Ruchu (Talib oznacza studenta muzułmańskiej medresy) wojownik pozbawiony jakiegokolwiek wykształcenia. Jego zastępcami są Maulana Hafiz Gul Bahadur i Maulana Faqir Mohammed. Liczebność sił Ruchu oceniana jest na 30-35 tysięcy bojowników.
Cele, jakie postawiła Rada Tehrik, to usunięcie wojsk rządowych z Terytoriów Plemiennych, ustanowienie na tym obszarze szariatu i prowadzenie wojny z siłami NATO w Afganistanie.
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may affect your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
Fundamentalizm sunnicki w Pakistanie
Tehrik-i-Taliban Pakistan (Ruch Talibów Pakistanu) – grupa odpowiedzialna za uprowadzenie i zabójstwo polskiego geologa Piotra Stańczaka – to główna organizacja fundamentalistów sunnickich w Pakistanie.
Talibowie pakistańscy długo pozostawali w cieniu mułły Omara – emira talibów Afganistanu. Ich działalność ograniczała się do wspierania afgańskich braci. Sytuacja zaczęła zmieniać się od 2002 r., gdy armia pakistańska zaczęła prowadzić operacje wojskowe na tzw. Terytoriach Plemiennych – cieszącym się autonomią pograniczu z Afganistanem. Zazdrośnie strzegące tradycyjnych swobód miejscowe plemiona podniosły wówczas broń przeciw siłom rządowym, wszczynając wojnę podjazdową. Ich działania, początkowo rozproszone, stopniowo były konsolidowane. Z rąk talibów zginęło co najmniej 200 opornych przedstawicieli starszyzny plemiennej.
Rebelia wybuchła gwałtownym płomieniem po trzęsieniu ziemi, jakie nawiedziło Pakistan w październiku 2005 r. Fundamentalistom z Tehrik-e-Nafaz-e-Shariat-e-Mohammadi (Ruchu na rzecz Ustanowienia Prawa Islamskiego) udało się przekonać ludność, że to kara za grzechy i w 2007 r. opanowali dystrykt Swat, odbity po zaciętych po walkach przez wojska rządowe. W grudniu 2007 r. w zamachu zginęła była premier Pakistanu Benazir Bhutto, o co władze oskarżyły talibów (aczkolwiek oni sami ten zarzut odrzucili).
Różne frakcje pakistańskich talibów postanowiły się zjednoczyć i 14 grudnia 2007 r. wydane zostało oświadczenie o utworzeniu Tehrik-i-Taliban. Ruchem kieruje 40-osobowa shura (rada) reprezentująca talibów z Terytoriów Plemiennych (FATA) oraz północno-zachodnich prowincji Swat, Bannu, Tank, Lakki Marwat, Dera Ismail Khan, Kohistan, Buner i Malakand. Na czele shury stanął 34-letni Baitullah Mehsud z Południowego Waziristanu, wbrew nazwie Ruchu (Talib oznacza studenta muzułmańskiej medresy) wojownik pozbawiony jakiegokolwiek wykształcenia. Jego zastępcami są Maulana Hafiz Gul Bahadur i Maulana Faqir Mohammed. Liczebność sił Ruchu oceniana jest na 30-35 tysięcy bojowników.
Cele, jakie postawiła Rada Tehrik, to usunięcie wojsk rządowych z Terytoriów Plemiennych, ustanowienie na tym obszarze szariatu i prowadzenie wojny z siłami NATO w Afganistanie.
Autor
dr Jarosław Tomasiewicz