Jest zupełnie naturalne, ze ekspansja zagraniczna polskich firm zaczyna się od rynku europejskiego. Europa Zachodnia kusi dużą liczbą zamożnych konsumentów, a Europa Wschodnia to teren łatwej ekspansji.  Kolejnym regionem jest Ameryka Północna, a szczególnie Stany Zjednoczone – choć potencjał tego rynku jest wciąż w niewielkim stopniu wykorzystany. Z dużym zainteresowaniem obserwowane są Chiny i Indie ze względu na ich potencjał. Faktyczna obecność polskich firm jest tam wciąż niewielka. Japonia wydaje się być na dalszym planie, mimo że jest to druga co do wielkości gospodarka świata (po USA). PKB Japonii wynosi 4 340 miliardów dolarów, co w przeliczeniu na mieszkańca daje 34 tysiące dolarów. W Chinach ten wskaźnik wynosi jedynie 2 tysiące, a w Indiach zaledwie 800 dolarów. Dla porównania: w Polsce PKB per capita wynosi 9 tysięcy, w USA 44 tysiące, a w krajach strefy Euro 33 tysiące dolarów. Oczywiście nie tylko wielkość rynku decyduje o tym czy warto na nim działać. Ważnym elementem są bariery wejścia. W przypadku Japonii ich nie brakuje. Głównymi przeszkodami są język i kultura oraz wysokie wymagania biurokratyczne. Do tego koszty prowadzenia biznesu są 3-4 razy wyższe niż w krajach strefy Euro. Jeśli jednak bariery zostaną pokonane to Japonia oferuje bardzo dobre warunki prowadzenia biznesu: rozwinięta infrastruktura, szczególnie transport i komunikacja oraz wysoki poziom przestrzegania prawa i norm etycznych. Przestępczość jest w porównaniu z innymi krajami znikoma. Spółki działające na rynku japońskim mogą zatem koncentrować się na biznesie, a nie walce z ograniczeniami w otoczeniu.